فایل های سروری چه فرمت هایی دارند؟

فرمت های گواهی سرور

فرمت های گواهی سرور یکی از جنبه های مهم ارتباط امن بین مشتریان و سرورها از طریق اینترنت است. به منظور اطمینان از ایمن و خصوصی بودن ارتباط، از گواهی‌های سرور برای احراز هویت سرور به مشتری، رمزگذاری داده‌های در حال انتقال و ایجاد یک اتصال امن استفاده می‌شود.

چندین فرمت مختلف گواهی سرور وجود دارد که هر کدام ویژگی ها و مزایای منحصر به فرد خود را دارند. سه فرمت رایج عبارتند از PEM، DER و PFX/P12.

PEM (ایمیل پیشرفته با حریم خصوصی) رایج ترین فرمت گواهی سرور مورد استفاده است. این یک فرمت مبتنی بر متن است که از رمزگذاری Base64 برای نمایش داده های باینری استفاده می کند. فایل های PEM معمولا دارای پسوندهایی مانند .pem، .crt یا cer. هستند. گواهینامه های PEM به راحتی قابل خواندن، تغییر و حمل و نقل هستند. آنها همچنین تقریباً با تمام وب سرورها از جمله Apache و Nginx سازگار هستند. با این حال، یکی از معایب گواهینامه های PEM این است که نمی توانند کلیدهای خصوصی را ذخیره کنند.

DER (Distinguished Encoding Rules) یکی دیگر از فرمت های گواهی سرور است. برخلاف PEM، کدگذاری شده باینری است و معمولاً دارای پسوندهایی مانند .der یا .cer است. گواهینامه های DER معمولاً در برنامه های کاربردی مبتنی بر جاوا و وب سرورها استفاده می شوند. آنها همچنین جمع و جور و کارآمد هستند و برای اتصالات با پهنای باند کم ایده آل هستند. با این حال، خواندن و اصلاح گواهی‌های DER در مقایسه با گواهی‌های PEM دشوار است.

 

PFX/P12 نوع سوم فرمت گواهی سرور است. این یک فرمت باینری است که گواهی و کلید خصوصی را در یک فایل ذخیره می کند. فایل‌های PFX/P12 دارای رمز عبور هستند و پسوندهایی مانند pfx. یا p12. دارند. آنها معمولاً در محیط‌های ویندوز مایکروسافت استفاده می‌شوند و راهی مناسب برای توزیع جفت‌های کلید خصوصی/گواهی ارائه می‌کنند. با این حال، گواهی‌های PFX/P12 به طور گسترده توسط همه سرورهای وب پشتیبانی نمی‌شوند.

علاوه بر این سه فرمت اصلی گواهی سرور، فرمت های دیگری نیز وجود دارند که کمتر مورد استفاده قرار می گیرند. به عنوان مثال، PKCS#7 فرمتی است که برای بسته‌بندی چندین گواهی با هم در یک فایل واحد استفاده می‌شود. معمولاً برای گواهینامه های CA متوسط و ریشه استفاده می شود. فرمت دیگر، PKCS#12، مشابه PFX/P12 است اما از ساختار داده متفاوتی استفاده می کند.

هنگام انتخاب فرمت گواهی سرور، مهم است که عواملی مانند سازگاری با وب سرور، سهولت استفاده، امنیت و عملکرد را در نظر بگیرید. PEM عموماً گسترده ترین فرمت پشتیبانی شده و آسان برای استفاده است، در حالی که DER و PFX/P12 فرمت های تخصصی تری هستند که ممکن است در محیط های خاصی مورد نیاز باشند. همچنین مهم است که اطمینان حاصل شود که گواهی توسط یک مرجع گواهی معتبر (CA) صادر شده است و منقضی نشده یا باطل نشده است.

یکی دیگر از موارد مهم در انتخاب فرمت گواهی سرور، سطح امنیت ارائه شده توسط فرمت است. گواهینامه های PEM سطوح نسبتاً پایینی از امنیت را در مقایسه با گواهینامه های DER و PFX/P12 ارائه می دهند، زیرا شامل کلیدهای خصوصی نیستند. کلیدهای خصوصی برای برقراری اتصالات ایمن ضروری هستند، بنابراین استفاده از قالبی که شامل آنها باشد بسیار مهم است.

از سوی دیگر، گواهی‌های DER سطوح بالاتری از امنیت را فراهم می‌کنند، زیرا باینری کدگذاری شده‌اند و تغییر یا دستکاری در آنها دشوارتر است. این باعث می‌شود که آن‌ها در برابر حملاتی مانند حملات man-in-the-middle آسیب‌پذیر نباشند، که در آن مهاجم داده‌های ارسالی بین مشتری و سرور را رهگیری و تغییر می‌دهد.

گواهینامه های PFX/P12 بالاترین سطح امنیت را در بین سه فرمت اصلی ارائه می دهند، زیرا هم گواهینامه و هم کلید خصوصی را در یک فایل واحد محافظت شده با رمز عبور شامل می شوند. این آنها را برای محیط هایی ایده آل می کند که امنیت در آنها اولویت اصلی است، مانند موسسات مالی و سازمان های دولتی.

علاوه بر فرمت مورد استفاده برای گواهی‌های سرور، در نظر گرفتن عوامل دیگری که می‌توانند بر امنیت گواهی تأثیر بگذارند نیز مهم است، مانند قدرت الگوریتم رمزگذاری مورد استفاده برای محافظت از کلید خصوصی و طول خود کلید.

اکثر وب سرورهای مدرن از الگوریتم های رمزگذاری قوی مانند RSA و ECC پشتیبانی می کنند که سطوح بالایی از امنیت را در برابر حملات brute-force ارائه می کنند. مهم است که اطمینان حاصل شود که گواهی از یک الگوریتم رمزگذاری قوی برای جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به کلید خصوصی استفاده می کند.

طول کلید خصوصی نیز عامل مهمی است که باید هنگام انتخاب فرمت گواهی سرور در نظر گرفت. کلیدهای بلندتر سطوح بالاتری از امنیت را فراهم می کنند، اما می توانند بر عملکرد نیز تأثیر بگذارند. طول کلید معمولی برای گواهی‌های RSA 2048 بیت است، در حالی که گواهی‌های ECC معمولاً از طول کلیدهای 256 بیت یا بیشتر استفاده می‌کنند.

در نتیجه، فرمت های گواهی سرور نقش مهمی در تضمین امنیت و حفظ حریم خصوصی ارتباط بین مشتریان و سرورها از طریق اینترنت دارند. انتخاب فرمت به عوامل مختلفی از جمله سازگاری با سرورهای وب، سهولت استفاده، امنیت و عملکرد بستگی دارد. گواهینامه های PEM به طور گسترده پشتیبانی می شوند و استفاده از آنها آسان است، در حالی که گواهی های DER و PFX/P12 سطوح بالاتری از امنیت را در محیط های تخصصی ارائه می دهند. صرف نظر از قالب انتخاب شده، مهم است که اطمینان حاصل شود که گواهی توسط یک CA قابل اعتماد صادر شده و از الگوریتم های رمزگذاری قوی و طول کلید برای ارائه حداکثر امنیت استفاده می کند.